रिया

 सम्बन्धहरुको भीडमा ती मानिसहरु महत्वपुर्ण हुन्छ्न जसले तपाईंलाई मनबाटै आफ्नो मान्छन्,
किनकी मनबाटै आफ्नो मान्नेहरु कहिलेकाहीं मात्रै भेटिन्छन् ! ! बिहिवारको दिन थियो,  सबेरै आँखा खुले तर बेडमै ढल्केर इन्टाग्राम नियाल्दै थिए । सधै जसो नियाल्ने त्यहि पोफाइल खोजे "रिया  ....." झिनो आशाको त्यान्द्रोले मन टपक्क बाधेको थियो ! यसपटक उस्को पोस्ट सजिलो सँग देख्न सक्थे ।नोटिफिकेसन मा उसको नाम पेन्डिङमा देख्दै थिए ! भनिन्छ नि पर्खाइ पछिको सानो उपलब्धि ले निकै खुशि मिल्छ त्यस्तै फुरुङ थिए ।
केहि समय उस्कै पोफाइलमा हराइरहे , हरेक तस्विर सुन्दर थिए अझ भनै मन्द मुस्कानले भरिएको थिए । कालो पाइन्ट , सेतो कालो चेक टिसर्ट माथि स्काफमा निकै सुन्दर देकिएकि थिइ !

            त्यस्तै बिहानको ९ बजेको थियो! किचनमा कफि बनाएर पहिलो सिप लिदै मोबाइ फेरी हेरे । उसको नामको अन्त्यमा हरियो बत्ति बलेको थियो । एक मनले सोच्दै थिए म्यासेज गरु , अर्को मन भन्दै थियो किन हतार गर्नु ! कयैँ कोसिस पछि हजारौँ आशले भरीएको पहिलो टेक्स लेखे "hlw"  ........ केहि समयको प्रतिक्षा पछि रिप्लाइ आयो "hajur" , " how are you ?" ," Do you know me?", "how" ,"yes" त्यसपछिका उसका हरेक प्रश्नले मलाइ बहाना बनाउन बाध्य बनाएको थियो ! उसलाइ पहिले बाटनै चिनेको जस्तो बहाना बनाउदै थिए ! त्यो दिनको च्याट त्यतिमै सिमित रह्यो !

                 दिउसो भर  यत्तिकै बित्यो , साझ घर नजिकैको जमघटमा जानु पर्ने थियो  ! साझको ६ बजेको थियो , फेरी म्यासेज गरे ! रिप्लाइ कुरीरहे तर आश नियतिमा भने बदलिएन,  मन खिन्न भयो ! जमघटमा सबैजना झुम्दै थिए तर म त्यहि रिप्लाइ हेरीरहेको थिए ! "बाबु हुइस्कि खाने" समिर  दाइले सोध्नु भयो "हस" भने पहिलो प्याक एक स्वाटमा खाए अनि "अर्को प्याक राख्दिनु " ,,"बाबु तिमि ठिकै त छौ नि?" " ठिकै छु " ,दाइ कता लाग्नु भयो त्यति ख्याल नै गरेन ! मदिराको मातमा निकै मातिएछु क्यारे त्यस पछिको केहि पनि याद नै भएन। कुनै पिडा यस्ता हुन्छन जसलाई सिरिफ सहन सकिन्छ तर कसैलाई सुनाऊन सकिदैन ,त्यस्तै निशब्द भएको थिए।

             रातको १२ बजेको थियो बिस्तारामा गर्ल्याम लढे ,कतिबेला निन्द्रादेविको काखमा पुगेछु पत्तो नै पाएन।  शुक्रवार अफिस बिदा भएकोले अबेर सम्म सुतेछु। ९ बजे आखा खुल्यो , मेरा हातहरु बिस्तारै मोबाइलको स्क्रीन मा अडिए ,अहिले सम्म उसको केहि म्यासेज थिएन।  मन विछिप्त भयो।  अघिल्लो रातमा हुइस्किले बल्लतल्ल जोडेको मन फेरी चिरा पर्यो। प्रेम अपरिचित थियो तर सबै चिने जस्तो लाग्दै थियो। बर्शात पछिको तारमा झुण्डिएको पानीको थोपा जस्तै एक्लो महसुस गर्दै थिए ,नितान्त एक्लो।

             उसले प्रवासमा नर्शिङ्ग अध्यन गर्दै थिइ .घर चै बुटवल रहेछ  , सम्भवत त्यो दिन घरमा गएकी थिइ होला। उसको म्यासेज आयो , लेखेको थियो "हिजो बाबा मामु संग बोल्दा बोल्दै निदाएछु ". उसको लागि निकै सहज लाग्दै थियो , हुन पनि जटील लागोस पनि त कसरी। म जस्तो मान्छेको कमि कहा थियो होला र उसलाई। गन्तब्य कहा सम्मको हो त्यो त थाहा छैन तर उस तर्फको पाइला निरन्त अघि बढी रहेको नै छ। हरेक मान्छेको जिन्दगीमा कोहि मान्छे झिनो आशा बोकेर आउछ भने जस्तै मेरो जिन्दगीमा झिनो आशा बोकेर आएकी थिइ "प्रीय रिया गौतम । .. "

              उसको रिप्लाई औषधि  जस्तै लाग्थ्यो बिहान एउटा अनि साझ , एकछिन भनेर एक दिन पुरै हराउथी। केही दिन सम्पर्कविहीन हुँदैमा कुनै प्रेमसम्बन्धहरु टुट्छन् भने त्यस्ता सम्बन्धहरु टुटेकै राम्रो।जो व्यक्ति आफ्नो प्रेमको खातीरधैर्य गर्न सक्दैन भने उनीहरुले प्रेम गर्छन् भनेर कसरी विश्वास गर्नु।  म धैर्य गर्दै थिए. उसका पोस्ट हरु चहारेर लगभग भ्याएको थिए। केहि दिन पछी फेरी म्यासेज गरे उसले रिप्लाई गरी " म दिदीको बिहेमा  छु  पछी कुरा गर्र्छु " . उसको पछी कहिले हुनेहो त्यो सायदै कसैलाई थाहा थियो होला।  म "हस " भने अनि बाहिरीए।  

              आसै आसमा दिन बित्दै थिए।  एक मन भन्दै थियो "पिर नगर भाग्यमा लेखेको कसैले मेटन अनि खोस्न सक्दैन" त्यो त भगवान् लाइ  थाहा होला उ के मा लेखिएकि छ। त्यसैत ब्यस्त  उ त्यसमाथि १० घण्टा जसो समयको फरक , उसलाई भेट्न सजिलो थिएन। शनिवारको दिन थियो।  चिसो मौसम भएकोले कौशीमा बिहानको  घाममा सेकिदै  थिए।  म्यासेज बजेको थियो खासै वास्था गर्न मन  लागेको थिएन। एप्पल वाच भाइब्रट भयो , हात माथि गरे उसको म्यासेज रहेछ।  त्यो दिन निकै लामो कुरा भयो।  मेरो परिवार को वारेमा उसलाई सुनाए अनि उसको पनि सुने। त्यो दिन उसलाई झुट बोलेको पनि सुनाए , पहिले बाट नचिनेको सुनाए।  उ भन्दै थिइ सुरुवात नै झुट बाट गर्नुभयो के बिश्वास गर्नु र अब।  त्यसको केहि जवाफ थिएन , निशब्द भए। 

                  बिस्तारै म्यासेज बाक्लिदै थियो।  कुनै दिनको सपना बिपनाको समिपमा थियो। अन्धकार रात , कालो बादल , केहि नबोलिएका शब्दहरु र ति शब्द महसुस गर्ने यो मन निरन्तर भागिरहेको थियो।  एक दिन उसलाई जिस्क्याउदै भने "कल गरुम ?", "हुन्छ " डर संगै सुन्दरताले भरीएको बोलीमा "हेल्लो " , "के गर्दै छौ ?", "यत्तिकै बिस्तारामा पल्टेको ,अनि हजुर ?", उसंगको हरेक संवादले उ प्रतिको सम्मान अझ बढिरहरको थियो। एक सिनियरले उसको बारेमा लखेको एक वाक्याशले मेरो मन पानी पानी भयो।  धन्यवाद भगवान उ केहि लेट आइ तर केहि लिएर आइ। …. 

                जब उ मेरो जिन्दगीमा आई ,त्यस उप्रान्त मैले आफुमा सितलता महसुस गर्न थाले। सायद कल्पना भन्दानी धेरै मिठो हुदो रहेछ माया।  उसलाई देख्न साथ मेरो मनको पिडाहरु हल्का हुने  गर्थ्यो।  ऊ सँग को सामिपिएताले मलाई बेग्लै आवास दिन थालेको थियो। उसलाई सम्झेर घन्नटौ समय बितेको पत्तै पाउदिन थिए . साचै उ औधी राम्री थिइ ,उसको मन, उसको ब्यबहार, परिवार प्रतिको  जिम्मेवारी साच्चै सराहानिए थियो ।उसलाई एक पल नदेख्दा छ्टपटाहस महसुस हुन्थ्यो। उसलाई देख्ना साथ मुसुक्क हास्थे। ऊसको खबर सोध्ने बानिले मलाई सिथिल बनाएको थियो।उसको हरेक बानी व्यबहारले मलाई मायको गहिराई सम्म पुराएको थियो। तर विवस थिय , आफ्नो मनमा भएको उ प्रतिको ससम्मान ,माया अनि छटपटाहट उसको अगाडि कहिले व्यक्त गर्न सकेन।  उसाको मनमा म प्रति के थियो उसलाई नै थाहा होला , तर जे थियो मिठो अनि प्यारो थियो। 

              चिसो मौसम , छेउमा कफी अनि ,"The last letter from your lover" . बिहान बाल्कोनीमा बसेर बाहिर नियाल्दै थिए।  मोबाइल बज्यो , रियाको कल रहेछ। एक झट्मा "सुन्नु न ","भन किन के भो? तिमि ठिक त छौ  नि ?", "म ठिक छु तर हतारमा छु , विक्षिप्त छु अनि टुटेकि छु" , "के भयो ?" उ सुक सुक  गर्दै रोहिरहेकी थिई। " भन के भयो ?" म दोश्रो पटक उसलाई सोधिरहेको थिए।  उ आनाकानी गरेको प्रस्ट बुझिन्थ्यो।  " मेरो................." , "के तिम्रो ?", घुक्क गर्दै रुदै थिइ।  "मेरो घरमा बिहेको कुरा चल्दै छ, यस पटकको अलि सिरियस लाग्दै छ , मलाइ त्यो संग बिहे गर्न मन छैन , यदि तपाइँ माया गर्नु हुन्छ भने केहि गर्नुस् ", " केहि हुदैन , पहिले तिमि कुल बन त", "मजाक लागिरहेको छ हो ?", "मजाक होइन , पहिले तिमि कुल बन अनि कुरा गर्ने।" , "केहि गर्न नसक्ने भए किन मायाको नाटक गरेको ?", "नाटक होइन ", "मलाइ केहि सुन्नु छैन , अब मलाइ कल नगर्नु " उसले फोन राखी।  त्यो कफी , त्यो प्रेमिल स्टोरी अनि बाल्कोनीको बसाइ पुरै फिक्का भयो। जिन्दगीमा कहिले काहीँ सोच्दै नसोचेको  हुने रहेछ,कालो बादल मडारिएर फेरि घाम लाग्ला भने आशमा सुकाइएको कपडा ,छिनभरमै पानी परेर निथरुक भिझ्न केही बेर नि नलाग्ने रहेछ। महिनौ देखि उनेको सपनाको माला एकै छिनमा छिया छिया भयो। 

   

               यात्रा हो जिन्दगी भेटिएका छुटिन्छन अनि छुटिएका भेटिन्छन । केहि समय पछि उसलाई फोन गर्न लाखौ कोशिस गरे तर सफलता हात लागेन।  मन  विक्षिप्त  भयो।  उ संगका हरेक संवाद याद हुदै थियो।  मसानघाट मा जल्दा जल्दै उछिटियको मुढा जस्तै सोफामा लढिरहे। आज , भोलि गर्दै दिन बित्दै थियो तर उसको अत्तोपत्तो थिएन। उसको Good Morning बाट सुरु हुने मेरो दिन एक कहानी बन्दै थियो। रियाको मिल्ने साथि मोनिका संग कहिलेकाहिँ बोल्थे।  मोनिकालाई text गर्न मन लाग्यो , तर के भनेर गर्ने ? उसले के भन्छ होला ? यस्तै हजारौ अनुत्तरित प्रश्न ले अझ बढी सिथिल भैरहेको थिए। दिलका भित्ता पनि फाटदै गए ,सायद उनको याद लाइ थाम्न नसकेर होला।  शनिवारको दिन थियो , काउचमा बसेर कफीको सिप सँगै फेसबुक स्क्रोल गर्दै बसेको थिए।  मोनिकाले प्रोफाल पिक्चर चेन्ज गरेकी रहेछ। ओरेन्ज कलरको सारीमा गोल्डेन ब्लाउच निकै राम्रो देखिएको थियो।  कमेन्ट लेखे "Elegant " ,"thank you " म्यासेन्जर खोले अनि text लेखे "तिमीसंग काम छ के तिमि फ्री छौ?" ,"एकछिन ल ", "हस् " . एकछिन भनेकी उ बिलिन भइ। फेरी एकपटक मन टुट्यो। 

       करिब ५ दिन पछि " सरि मिलन एक छिन भनेको बिर्सेछु , कता कता बिजी भएछु ", मलाइ त्यो समय केहि बोल्न मन थिएन।  म्यासेज सिन  गरेर छोडे।  आधा घण्टा पछि " are you there ", "yes भन " , उसले कल गरी " सन्चै हुनुहुन्छ ? के गर्दै  ? Disturb त गरेन ?" ,"छैन छैन , भन न ",मेरो सबै ठिक छ। ", "रिया कहाँ छ ?, उसको फोन लाग्दै, ठिक त छ नि? " उ हासी ,"अ ठिकै छ उसको , आजकल कुरा हुदैन र ?", थाहा नभय जस्तो बहाना  गर्दै थिइ। मोनिकालाई सबै कुरा सुनाए।  उसले रियाले भनेको कुरा सत्य प्रमाणीत  गरी। "रिया फेसबुक ,ईन्स्ताग्राम , भाइवर सबै तिरबाट कट अफ भएर बसेकी छ ,उ केहि चलाउदैन , खासै कसै संग पनि बोल्दैन , मिलन हजुरको फोटो हेर्दै अबेर रात रोएको कतिपटक देखेकी छु  तर उ कसैको सुन्दैन " . मन थाम्नै सकेन ,आखा बस बर्सिरहे।  सायद गिन्दगीमा आफुलाई पहिलोपटक यति कमजोर महसुस गर्दै थिए। आफैलाई प्रश्न गर्दै थिए " सुरुवात गरेर किन अन्त्य गर्न सकेन , जब उसलाई सबैभन्दा बढी मेरो जरुरत छ तर पनि म किन रमिते बन्दै छु " . त्यो मान्छे जिन्दगीमा हुनु नहुनु को कुनै अर्थ रहदैन जो दुख पर्दा सधै तर्केर हिडने गर्छ ।  म त्यस्तै भएको थिए उसको लागि। 

            अफिसमा सिक लिभ लिएर बसेको थिए।  सोमबारको दिन थियो। बिहान ९ बजे तिर मोनिकाले फेरी फोन गरी।  " भन मोनिका ", "मिलन रिया  म संग छ ", फोन देउन उसलाई ", "मिलन  ……  हजुर कहा हुनुहुन्छ …… म पनि हजुर संगै जाने ………  बिचबाटो मा किन छोडेको ? ……… के म तपाइको मायाको  लाएक छैन र ……हुक्क…हुक्क  रुदै थिइ।  म संग त्यसको केहि  जवाफ थिएन सुन्नुको सिवाए। "रिया म कतै गएको छैन , तिमीलाई बीच बाटोमा छोडेको छैन , म छिटै आउछु नेपाल "., "कहिले हो छिटै भनेको मेरो इन्गेजमेन्ट पछि ?" ,"मिलन मेरो माघको ३ गते इन्गेजमेन्ट गर्ने तयारी हुदैछ घरमा , अझै १० दिन बाकि छ हजुर नेपाल आउनुहोस , हजुर आउनुभयो भने घरमा म आफै लिएर जान्छु। " ,"केटा कहाको ?" , "बाबाको मिल्ने साथीको भिनाजुको छोरा हो रे अस्त्रेलिया बाट आउदै छ रे ", "तिमि के भनेको छौ घरमा ?"," अहिले बिहे नगर्ने ,बल्ल third year सकियो नेशिङ्गको, तर बाबाले उ नेपालमा धेरै बस्दैन रे केहि हुदैन भन्दै हुनुहुन्छ , केटा ठिकै छ छोरी भन्नु हुन्छ म के गरम ?", "म घरमा मामु संग कुरा गर्छु अनि तिमीलाई भन्छु , २ ३ दिन देउ मलाइ " फोन राखे।  फोन राखेपछि निकै बेर सोचे। 

             साझा मामुलाई फोन गरे " ममी सन्चै हुनुहुन्छ ?", "ठिक छ , तेरो के छ ?", "मामु रिया……… ", "को रिया ? के भयो भन  न ?, "ममी रिया को घरमा बिहेको कुरा हुदै छ रे ","अनि के भयो त तलाई साथीको बिहे हुदा ?नेपाल आउन मन लाग्यो ?","ममी रिया मेरो साथि मात्रै होइन गर्ल्फ़्रेड हो ", "के भन्छ ","हो मामु , उसको बिहे हुदै छ , म नेपाल आउछु ","यत्तिकै हुन्छ बिहे जस्तो कुरा हेराउने जुराउने गर्नु पर्छ अनि लगन पनि हुन् पर्यो ", "ममी केहि हेराउन पर्दैन ","यत्तिकै जिद्दी गर्ने होइन , के गर्ने के नगर्ने मलाइ थाहा छ , के केटि त्यो मात्रै छ र ?" ममी अलि कडा स्वाभावको हुनुहुन्थ्यो। "उसको चिनाको नाम मागेर मलाइ दे ", "हस " फोन राखे।  मोनिकालाई फेरी फोन गरी रिया लाइ दिन भने।  उसको वृस  राशि  रहेछ। फेरी मामुलाई फोन गरे "मामु वृस राशी , वविता हो रे नाम ", "ल म पण्डित लाइ फोन गर्छु " ममीले फोन राख्नु भयो। 

          उता रिया मेरो प्रतिक्षामा थिइ , म  मामुको। प्रतीक्षा कति कायर अनी निर्दयी हुन्छ त्यो भोग्ने मान्छेलाई मात्रै थाहा हुन्छ। दुइ दिन पछि मामुले फोन गर्नु भयो " कहा छस ?" , "घरमा छु किन र मामु ", "चिना गुराएको बिहे चै जुर्छ रे तर बैशाख  पछि मात्रै , अहिले राम्रो छैन रे ","ममीको त्यो कल ले निरासाले भरीएको मेरो मनमा आशाको दियो बालेको थियो।  महिनौ पछि खुशी हुने बहाना पाएको थिए।  रियाले पनि भाइबर चलाउन थालेकी थिइ। रिया लाइ फोन गरे " सानु तिमि कहा छौ ?" , "डिउटी  जान फाइल रेडि गर्दै छु , किन र ?" , मामुको सबै कुरा सुनाए।  "मेरो इन्गेजमेन्ट माघमा हुदैछ बैशाखमा बिहे गर्छु भनेर हुन्छ ?, मजाक लाग्दै छ है तपाइँ लाइ "? उ रिसाई म संग अनि फोन काटि।  फेरी फोन गरे अफ थियो।  बेजोड हावा हुरीको बिचमा बलेको दियो पनि धिप धिप गर्दै निभ्न ठिक्क थियो। उसको फोन  अफ गर्ने बानीले निकै परेसान भएको थिए। 

           दुइ दिन पछि फेरी मोनिकाले फोन गरी। "के गरेको यस्तो , कुरा सटआउट  गर्ने  बेलामा झगडा मात्रै गर्ने हो ?, केटीलाई कति गाह्रो हुन्छ थाहा छ कोहि संग जोडिएको नामको दाग हटाउन , थाहा छ ?" उसले प्रश्न गरीरहेकी थिइ।  सायद उसलाई थाहा थिएन रियाले कुरा नै नसुनी फोन अफ गरेको।  म केहि जवाफ दिएन।  "रियालाई देउ फोन ", "रिया मिलनको फोन , ला बोल सबै कुरा सट आउट गर्ने , साझ बाट म संग रुने होइन , मजाक चल्दै छ यार " , "भन्नु ", "किन फोन अफ गरेको ", तिम्रो यहि बानि मलाइ मन पर्दैन भन्ने थाहा हुदा हुदै त्यहि गर्ने तिमि ?" कुरा नसुन्ने म कि तिमि ?, सबै कुरा जिद्दी गरेर हुन्छ ? थाहा छ कति भयो माइण्ड डिस्टव भाको ?", "हजुर लाइ मात्रै भएको छ नि खुप ", "अनि के त", "नरिसाउनु सरी अब गर्दैन " , "मामुको नम्बर देउ "."किन र नाइँ नाइँ मलाइ डर लाग्छ ", उसलाई नम्बर मग्न भन्दा पहिले रियान लाइ फोन गरेको थिए।  उसले निकै सपोर्ट गर्थ्यो।  सबै कुरा भाइ मार्फत रियाको मामुलाई सुनाउन लगाएको थिए।  मामु निकै कुल हुनुहुन्थ्यो, तर बाबा अलि हटी।  

               राति करिब ११;३० भएको थियो होला , म   सुतिरहेको थिए रियाले बारम्बार कल गरेकी रहेछ तर म थाहा पाएन।  १५ मिसकल पछि फोन रिसिभ गरे।  "मिलन राम्रो  कुरा सुनाउछु ,उठिसो अनि बत्ति बालेर भिडियो अन गरिसो ", महिनौ पछि रियाको बोली नर्मन लाग्दै थियो।  उसको बोलीमा मायाले धपक्क ढाकेको थियो।  "ल भन ", "स्माइल गरिसो न "., "बच्चा  जस्तो नगर न  ", आज मात्रै होइन सधै हजुरको बच्चा बन्न मन छ ", म हासे।  "त्यो म संग बिहे गर्न आउने केटा को आफन्ती बित्नुभयो रे अब बिहे नगर्ने रे ", त्यो सुन्दा बरर आशु झर्यो।  निभिसकेको दियो मा एक्कासी लेल पर्दा दन्केको जस्तै खुशी दन्किएको थियो।  " ल ठिक छ राम्रो भयो ". सायाद मान्छेलाई यसै स्वार्थि भनेको होइन होला।  उता आफन्त गुमाउदाको पिडा , यता हामि त्यहि पिडामा रमाइरहेछौ।  त्यसैले त भन्छन होला कसैको आशुमा कसैको खुशी जोडिएको हुन्छ। 

       अर्को दिन बिहानै रियालाई फोन गरे।  उसको डिउटि अफ थियो।  करिब ५ घण्टा जति कुरा भयो।  रियालाई म आफ्नो मामुलाई तिम्रो घरमा बिहेको प्रस्ताव लैजान लगाउछु हुदैन भनेर सोधे।  "हस यहि टाइम हो हामि केहि गर्नु पर्छ ","हुन्छ म चैत्रको लास्ट मा नेपाल आउछु अनि परिवारको सहमति मै बिहे गर्ने ", "हस ", उसले फोन राखी।  परिवारको बिचमा सबै कुरा भयो।  उसको बाबा अलि खुशी हुनुहुन्थेन।  तर पनि बिहे लगभग फिक्स भयो।  म march  २४ मा नेपाल हिडे।  चैत्रको २८ गते मामु बाबा संग उसको घरमा जाने तय भएको थियो। मंगलबारको दिन थियो।  बिहानै उठेर रेडि भए।  सेतो  सर्ट , निलो ब्लेजर , निसो पाइण्ट अनि कालो सुज लगाएको थिए।  अलि बढी नै नर्भस भएको थिए।  रिया लाइ पनि पहिलो पटक भेट्दै थिए। करिब ९:३० बजे रियाको घर बुटवलमा पुगियो।  घर नजिकै पुग्दा उसलाई फोन गरेर पुग्न लागेको बताएको थिए।  रिया बाल्कोनी बाट बाहिर नियाल्दै थिइ।  उसले टाढै देखेर मुस्कुराई। पहेलो कलरको सुट अनि त्यस्तै सलले छाती छोपेकी थिइ , उ निकै सुन्दर देखिएकी थिइ।  पहेलो मेरो मन पर्ने कलर उसलाई थाहा थियो त्यसैले प्राय त्यस्तै कपडा लगाउथि उ।

         पारिवारिक कुरा चल्दै थियो।  उ मेरो सामुन्ने बसेकी थिइ।  हामि आखा आखाले कुरा गर्दै थियौ।  त्यहा बाबा मामुको उपस्थिति पनि खासै ख्याल गरिएन क्यारे।  एक्कासी "बाबु छोरी पाल्न सकिन्छ नि ?" , रियाको बाबा ले सोध्नु भयो। म केहि बोलेन।  रियानले "सकिहाल्नुहुन्छ नि बाबा पनि , अनि दिदि ,पनि त्यति कमजोर कहा छ र " , सबै जना हास्नु भयो। बिहे बैशाखको १७ गते गर्ने तय भयो।  त्यो बिचको १५ दिनमा कयौ पटक रियालाई छोड्न प्रवास पुगेको थिए।  लाखौ उतार चडाब , जोडिने र छुटिने बिचमा पुगेको हाम्रो सम्बन्ध फेल ल्याण्ड हुदै थियो। सबै जना खुशी थियौ।  उसले BSC nurshing  सकेर मास्टर्स गर्दै छ।  

        हरेक सम्बन्ध आफैमा युनिक हुन्छन।  भनिन्छ नि सजिलै  पाएको कुनै कुराको पनि महत्व अलि कम हुन्छ रे। प्रतिक्षाको फल मिठो अबश्य हुन्छ तर त्यो प्रतीक्षा गर्ने हिम्मत जो कोहिमा कहा हुन्छ र।  धेरै देखेको छु त्यस्ता सम्बन्ध हर जुन जात र  चिनामा आएर रोकिन्छन, त कति बाबा मामुको अगाडि बोल्न नसकेर।  भिरमा फुलेको फुल टिप्न कहा सजिलो हुन्छ।  हिम्मत कहिले हार्नु हुदैन।  प्रेम पाउनु मात्रै त कहा हो र।  रोमियो ,जुलिट  र राधा कृष्ण को प्रेम गुमादा पनि सबैको आदर्स भएको छ।  सबैको जय होस।